அளவோடு உண்டால் "உணவு". அளவுக்கு மீறி உண்டால் "தீனி".
ஆக மனிதன் உண்பது உணவாகவும், ஆடு மாடுகள் உண்பது தீனியாகவும் குறிப்பறிந்து சொல்லப்படுகிறது.
ஆனால் மனிதர் நாம் சுவைக்கு அடிமையாகி வயிற்றின் கொள்ளளவை மீறி உண்கிறோம். வயிறு பசிக்காமல் உண்கிறோம். நேரம் கெட்ட நேரத்தில் கொறிக்கிறோம். இந்த தீனியே சாதாரண நோயில் ஆரம்பித்து நீங்காத பிணியில் கொண்டு போய் விடுகிறது.
நம் வயிறும் ஒரு சலவை இயந்திரத்தை போன்றது தான். சலவை இயந்திரத்தில் 5 கிலோ அளவு உடைகளை தான் கழுவ முடியும் என்றிருந்தால் அதற்கு மேல் உள்ளே இடமிருக்கிறது என்று திணிக்க முடியாது.
அப்படி திணித்தால் ஒழுங்காக துணிகள் கழுவப்படாது போவது மட்டுமன்றி இயந்திரம் நின்று விடும் அல்லது செயல் இழந்து விடும். அந்த இடைப்பட்ட வெற்றிடம் மூலம் தான் அந்த இயந்திரம் இலகுவாக சுழன்று சுழன்று ஆடைகளை கழுவும்.
இதே போல் தான் நம் வயிறும். இந்த சிறிய இயந்திரத்தின் அளவை விட அதீதமாக திணித்தால் பல பிரச்சினைகள் தோன்றும்.
உணவு எதுக்களித்தல், சரிவர உணவு ஜீரணிக்கப்படாமை, அஜீரண பிரச்சினைகள், போன்ற இன்னோரன்ன வயிற்று பிரச்சினைகள் தோன்றுவதோடு அதீதமாக உண்ணப்படும் உணவுகள் சக்தியாக மாற்றப்படாது கொழுப்பாக உடலில் தேங்கி விடும்.
என்றுமே கால் வயிறு காலியாக இருக்கும் படி நம் உணவை முடித்துக் கொள்ள வேண்டும். இதன் மூலம் ஜீரண உறுப்புக்கள் சீராகவும், சிறப்பாகவும் செயல்படும்.
அத்தோடு எளிதில் ஜீரணிக்க கூடிய ஆரோக்கியமான உணவுகளை வயிறு பசிக்க விட்டு உட்கொண்டால் நம் ஆரோக்கியமும் சிறப்பாக மேம்படும்.
உடல் மொழியை அறிந்து அளவோடு உண்போம். நலமோடு வாழ்வோம்.
நன்றிகள்.
